[S:] Przegląd (pół)styczniowy

W sumie to niewiele w styczniu pisałam o tym, co się u mnie dzieje (inna sprawa, że nie dzieje się wiele), więc w tej notce będzie tak w telegraficznym skrócie o tym, jak mi się zaczął nowy rok.

04., piątek:

Byłam u fryzjera, a późnym popołudniem pojechałyśmy z Eleanor do KDT. Namówiła mnie, bym sobie kupiła sukienkę. Szkoda, że jest letnia, teraz jej nie ponoszę. Lubię chodzić w sukienkach, a ta jest taka zwiewna i rusałkowa.

A potem poszłyśmy na kawę i się rozgadałyśmy. To był miły piątek – wpierw szeroki uśmiech po wizycie u fryzjera, potem sympatyczna rozmowa i pyszna kawa. Popołudnie skondensowanej terapii na dobre samopoczucie.

Zawsze pomaga, zawsze na krótko.

08.,wtorek:

Omal nie udławiłam się czekoladą. To wcale nie byłaby słodka śmierć. Zakrztusiłam się i kostka czekolady wpadła mi do gardła. Jeszcze nigdy nie miałam czekolady w nosie. Nowy rok, nowe doświadczenia.

09., środa:

Dowiedziałam się od Krzyśka, że E. Sz. Ma 65 lat. Zupełnie nie wygląda na tyle! Krzysiek stwierdził, że azbest dobrze konserwuje i my kiedyś też będziemy tacy zmumifikowani :P A Asia dodała, że chociaż wyjaśniałoby to jego sklerozę :P

10., czwartek:

Po raz kolejny mogłam się przekonać, że dupa ze mnie, a nie tłumacz. :/ Zły humor i niewiara w zdolności translatoryczne zaczęły się w środę, gdy okazało się, że mam źle prawie połowę tego, co samodzielnie przetłumaczyłam, zamiast przepisać od Krzyśka. Prawie się popłakałam na zajęciach „I co ja robię tu...”

12., sobota:

Ufarbowałam się, a z połączenia dwóch różnych farb i moich włosów wyszło coś mieniącego się w świetle ni to czerwono, ni to fioletowo – jak opalizujące skrzydła motyla... A Konrad się śmieje z porównania. Może za dużo poezji we mnie...

A poza tym:

Siedem razy śnił mi się M.. Narysowałam siebie w negliżu. Z jakimś dziwnym zacięciem układam haiku. Póki co, regularnie co tydzień gram w Warhammera. Zrezygnowałam – pod wpływem emocji – z sesji, prowadzonej przez M., i wróciłam do niej – po namyśle. Na cztery tygodnie przed sesją egzaminacyjną zaczęłam czytać lektury do egzaminu (policzyłam, że to w sumie około 90 utworów, bez poezji). Cieszyłam się śniegiem, ale tylko jeden dzień, potem się roztopił. I znów nie ulepię bałwana :( Odkryłam, że zginęła mi książka, i nikt się nie przyznaje, że ją pożyczył. Piję za dużo herbaty. I robię za mało pożytecznych rzeczy i rzeczy, które powinnam robić. Zapadam się w sobie, jakbym spała na jawie. I jeszcze zdumiewam się tym, jak bardzo pragnę i potrzebuję czyjejś czułości i uwagi. Nienawidzę stycznia i chcę już wiosnę...