[S]: O szumach i piwie, czyli wiosna na Roztoczu

Głównym powodem, dla którego warto wiosną jechać na Roztocze, jest… wiosna właśnie. Jej kolory, zapachy, dźwięki… Las wibrował wszelkimi odcieniami zieleni, a pomiędzy młode liście powciskały się gałęzie obsypane białymi i różowymi kwiatami. Wyglądało to naprawdę pięknie, zwłaszcza w ciepłym wiosennym słońcu.

Wiosna na Roztoczu: błoto na drogach, zieleń i kwiaty wśród gałęzi.
Foto: Suarrilk

Kolory Puszczy

Zresztą, i bez atutów tej pory roku krajobraz Roztocza wart jest zobaczenia. Na pewno nie można powiedzieć, by był monotonny – niezależnie od obranego szlaku pejzaż zmienia się co kilka-kilkanaście metrów. Najróżniejsze polskie drzewa, od iglastych po liściaste, zielona tonacja od jaskrawej i niemal lekkiej po ciemną i głęboką, dalej – pola, łąki i niewielkie, jakby przypadkowo rozsiane zagajniki, wiejskie drogi i wsie ze starymi, drewnianymi domami obok nowych, murowanych. Barwy od szarej i brązowej ziemi przez pola i łąki pokryte żółcią i zielenią po niebo we wszystkich odcieniach błękitu. Jak łatwo się domyślić, cykaliśmy mnóstwo zdjęć.

Drogi polne...
Foto: Suarrilk

...Niby podobne, a jednak każda trochę inna.
Foto: Suarrilk

Można np. iść na spacer przez pola do wsi Wywłoczka...
Foto: Suarrilk

...Albo łąką obok Czarnego Wygonu.
Foto: Suarrilk

Stwierdziłam, że po raz pierwszy od lat mamy prawdziwą, długą, ciepłą acz nie gorącą wiosnę. Drzewa długo kwitną, życie budzi się powoli - część gałęzi wciąż łysa - ptaki świergolą jak opętane. Właśnie ten śpiew ptaków, przeróżne trele, ćwierknięcia i "tirlitienie" szczególnie zapamiętam.

 

Drogi leśne też wyglądają malowniczo...
Foto: Suarrilk

...I toną w młodej, soczystej zieleni.
Foto: Suarrilk

Wąwóz prowadzący do Słonecznej Doliny. Jako rowerzyści przegraliśmy z nim 0:1.
Foto: Suarrilk

Cudownie!

Roztocze - The Best Of

 

Witfang wspominał już wyżej o kilku godnych ujrzenia atrakcjach przyrodniczo-turystycznych Roztocza. Nie będę się powtarzać, ale dodam do nich jeszcze trzy rezerwaty, które zwiedziliśmy jednego dnia, przemieszczając się od jednego do drugiego samochodem. Wszystkie mają wspólną cechę - chronią naturalne środowisko na brzegach rzek z progami, tworzącymi małe wodospady - tzw. szumy. Niby podobne, a jednak różnią się znacznie krajobrazem, a tym samym - swoim charakterem. W każdym odnaleźć można ścieżkę przyrodniczą. To miejsca, do których warto będzie wrócić, by przejść cały szlak, a nie tylko jego nieduży fragment (tym razem opcja maksimum nie wchodziła w grę ze względu na ograniczenie czasowe - trzy rezerwaty w jeden dzień).

Rzeka Szum o kolorze herbaciano-rdzawym.
Foto: Suarrilk

Nad rzeką i w rzece pełno zwalonych pni.
Foto: Suarrilk

Szum na rzece Szum.
Foto: Suarrilk

Rezerwat rzeki Szum -  malownicze, spokojne miejsce. Ścieżka przyrodnicza wiedzie wzdłuż brzegu wąskiej, płytkiej rzeczki o kolorze herbacianym, który pięknie kontrastuje z zielenią krzewów i paproci. Niespieszny nurt biegnie leniwymi zakolami pośród zwalonych pni. Słońce przyświecało mocno i światło dodawało widokom wiele uroku.

Szumy na Sopocie. Foto: Witfang

Foto: Witfang

Foto: Witfang

Rezerwat Czartowe Pole - dolina rzeki Sopot - miejsce zupełnie inne niż Rezerwat Szum. Trochę bardziej dzikie, trochę jakby nieokiełznane. Cóż, że pojawiają się tam drewniane mostki i barierki - przyroda wydaje się bardziej śmiała. Rzeka Sopot meandruje wąską, głęboką doliną, wokół której utworzono rezerwat. Obejrzeliśmy ciekawy, ale niewielki jego fragment - w planach na przyszłość mamy powrót i zrobienie całego czerwonego szlaku. Na razie widoki nam wystarczyły - nurt wartki, wodospady jakby większe niż na Szumie, pełno kwitnących drzew, ruiny starej papierni... Romantycznie.

Rzeka Tanew
Foto: Suarrilk

Progi na rzece Tanew
Foto: Suarrilk

Rzeka Tanew o zmierzchu
Foto: Suarrilk

Rezerwat nad Tanwią - znów zaprezentował inny rodzaj krajobrazu. A w zasadzie powinnam przyznać, że do samego rezerwatu nie weszliśmy, bo zaczęło zmierzchać, niemniej szliśmy dwa kilometry wzdłuż rzeki, o wiele szerszej od pozostałych, z długimi progami, ale równie ciekawej. Im dalej szliśmy, tym ładniejszy stawał się krajobraz. No i mamy kolejny punkt na liście "to do" na przyszłość - przejść szlakiem przez rezerwat.

Historia pewnego browaru

 

Zwierzyniec słynie z dwóch rzeczy. Po pierwsze, z Roztoczańskiego Parku Narodowego. A po drugie - ze swojego browaru. O Parku mowa była już nie raz, to teraz słów kilka o browarze - który można za pewną opłatą (cegiełką do wyboru: 10, 20 lub 50 zł) zwiedzić. Przewodniczka oprowadza po zabudowaniach Starego Browaru, który powstał w 1806 roku (pół wieku przed browarem żywieckim) i przez długie lata produkował najlepsze piwo w okolicy. W latach 60. XX wieku został przejęty przez zakłady lubelskie i obecnie należy do Perły S.A. Najlepsze piwo można dostać tylko na miejscu - jeśli kiedyś będziecie w tamtejszej pijalni, polecamy Zwierzyniec Witbier*. 






Najfajniejszy punkt zwiedzania browaru? Degustacja jasnego i palonego słodu. Jak zrobią jeszcze degustację piwa w cenie biletu, to już w ogóle będzie super. Minus? Zwiedza się browar już nieczynny, bo cała produkcja w 2006 roku przeniosła się do nowego budynku. Dużo pustych kadzi.

*Podają go też w pijalni browaru Perła w Lublinie. 

Inne zalety regionu

Witfang już pisał nieco na ten temat. Ja nie będę się rozwlekać - pozwolę sobie za to zilustrować to, o czym była mowa w poprzednim poście. ;) 

Roztocze to świetne miejsce do obserwacji ptaków
oraz innych zwierząt.
Foto: Suarrilk

Kościół św. Jana Nepomucena na wyspie,
Zwierzyniec
Foto: Suarrilk

Wędrując po lasach, widzieliśmy dziki, a także ślady innych zwierząt.
Foto: Suarrilk

Roztocze to idealne miejsce na wyprawy rowerowe.
Foto: Suarrilk