[W:] Ja Yogi(n)

Przy wykonywaniu pozycji krzesła - Utkatasana - zaleca się, by afirmować w myślach, jak lekkie jest własne ciało. 

"Moje ciało jest lekkie niczym piórko"

Zaskakujące, jak trudno jest mi się przełamać, by do asan dołączyć te proste słowa. Próbowałem zrozumieć, skąd bierze się ten wewnętrzny opór, przecież nikt nie słyszy moich myśli (mam nadzieję) i dlaczego to dla mnie takie krępujące? Wydaje mi się, że ma to związek z religią lub bardziej precyzyjnie z osobami praktykującymi religię. Z moją Mamą, dumnie recytującą słowa pacierza i trzymającą mnie za rękę, bym nie uciekł z kościoła. Z babulami opatulonymi futrami nasączonymi formaliną w rozgrzanym tramwaju. Z beretami na głowach zmarszczonej fali ślepych wyznawców "prawdziwego Radia Chrystusa". Bo słowa takie powtarzane w myślach za bardzo kojarzą mi się z modlitwą. I poprzez skomplikowany system skojarzeń i podobieństw boję się zasilić szeregi wierzących, chociaż by w to, że jestem lekki. To zabawne zobaczyć, jak bardzo jest się zamkniętym i odseparowanym. Ale nie jest już śmieszne to, że tak trudno jest to pokonać. 

W jednej książce przyrównuje się jogę do religii. W pewnym sensie mają wiele wspólnego: wiarę, praktyki, zakazy i nakazy. Ale jeden fakt do mnie przemówił. Bez względu na to, w kogo wierzymy i jakie praktyki kultywujemy, religia daje pewien niepowtarzalny spokój, daje nadzieję, wytchnienie i pozwala ustabilizować się emocjonalnie. Oczywiście nie mówię tutaj o tym, co wyrabiają "wyznawcy Allaha" czy "Moherowe Berety", mówię o duchowym aspekcie religii i tego mi osobiście trochę brakuje. Właściwie nie mamy ani chwili spokoju, bo praca, komputer, film, książka, Internet, koncert, piwo w barze, impreza, wyjazd i tak w kółko. Ciągle coś, gdzieś, ciągle w ruchu i pośrodku oceanu danych i bodźców. Zupełnie brak czasu na wyciszenie się, na chwilę odpoczynku od wszystkiego dookoła. Bo, prawdę mówiąc, sen już nie wystarcza.

"Uniwersalna rzeczywistość"

Trudno byłoby mi powrócić na łono kościoła katolickiego. Nie jestem w stanie zaakceptować instytucji, która na dobre zatruła mi obraz religii. Ale może uda mi się zastąpić religię jogą? Uwierzyć i otworzyć się na uniwersalną rzeczywistość. Do tej pory uprawiałem jogę jedynie dla fizycznych benefitów. Ale niesie ona również wiele dobrego w sferze duchowej, emocjonalnej i psychicznej. Podobno można również zyskać jakieś siddhi - paranormalne moce - Fuck Yeah! :)

Powoli, drobnymi krokami, bez wielkich oczekiwań i aspiracji w swoim tempie rozpoczynam podróż w głąb siebie :)