[S:] O rozpierającej dumie lub o uszyciu kardiganu oversize

Jakoś w styczniu czy w lutym kupiłam sobie "Szkołę szycia cz. 2" (1/2015), czyli wydanie specjalne "Burdy". Znalazłam w niej wykrój bardzo fajnego kardiganu oversize, spodobał mi się nawet pomimo tego, że zaproponowano uszycie go z różowej dzianiny moherowej ;) Ten sam model pojawił się już w numerze "Burda: Szycie krok po kroku 2/2013". Z jednej strony, szkoda, że "Burda" się powtarza, ale z drugiej - może to i dobrze, bo przecież inaczej nie miałabym dostępu do tego wykroju i nawet bym o nim nie wiedziała.

Grafiki pobrane ze strony "Burdy": http://www.burda.pl/wykroj/2013-burda-szycie-krok-po-kroku-2-7-b

Miałam wtedy akurat moment gromadzenia przeróżnych numerów specjalnych "Burdy", przeglądania ich w kółko i napawania się myślą, że "może dałabym radę to uszyć". Wreszcie zdecydowałam się od myśli przejść do czynu. Wybór padł na właśnie rzeczony kardigan - nie tylko dlatego, że mi się spodobał, ale też dlatego, że wydał mi się najłatwiejszy do wykonania. Kupiłam szarą, miłą w dotyku dzianinę przetykaną srebrzystą nitką (dzięki niej materiał wydaje się bardziej "wyjściowy"), nici, zaopatrzyłam się w kalkę kreślarską, przygotowałam wykrój... I przegrałam ze słomianym zapałem.

Wykrój gotowy, dzianina czeka!

Srebrzysty połysk dodaje tej dzianinie elegancji.
Bardzo mi się spodobała właśnie ze względu na te srebrne iskierki.

Dopiero przedwczoraj - bo jestem chyba na jakimś krawieckim speedzie :P - po powrocie z pracy i posprzątaniu mieszkania wykroiłam wszystkie części potrzebne do uszycia kardiganu. Ponieważ było już po 23:00, nie chciało mi się odpalać maszyny. Za to wczoraj, gdy się okazało, że jednak nie idziemy na squasha i mam wolne popołudnie, zabrałam się do pracy jak oszalała. I mogę chyba już powiedzieć, że moje dzieło nadal napawa mnie dumą!

W sumie, projekt bardzo prosty - przód, tył i plisa do obszycia brzegów dzianiny.

Plecy po zszyciu dwóch części. Czyli - to zaczyna wyglądać jak ubranie! :D

Lewa strona przodu, kolejno: przygotowana do przyszycia oraz przyszyta, już z obrzuconymi brzegami i zaprasowanymi szwami.

Kardigan niemal gotowy. Wygląda już jak ubranie! :D Pozostało jeszcze przyszyć plisę i podwinąć rękawy.

Z tej wstęgi powstała moja plisa. Trzeba ją było złożyć na pół i zaprasować.

Muszę się przyznać, że w tym momencie zaczęłam już się spieszyć. Dlaczego? Otóż, o ile sam kardigan szyło mi się lekko, sprawnie i przyjemnie - uporałam się dość szybko z uszyciem i obrzuceniem przodu i tyłu (zaczęłam ok. 17:30, jakieś dwie godziny później zasadnicza część ubrania była gotowa) - o tyle samo przygotowanie plisy zajęło mi z godzinę - nie tyle dlatego, że trzeba ją było złożyć na pół i spiąć szpilkami, a potem zaprasować na płasko, a dlatego, że później trzeba ją było przymocować na prawej stronie kardiganu i dopasować do jego obwodu, co już stanowiło pewną trudność (robiłam to dwa razy, nim wyszło). A ponieważ umówiłam się po 20:00 i bardzo mi zależało, aby skończyć dzieło i się nim pochwalić, wykończenie w niektórych momentach kuleje (na szczęście, po lewej stronie, powciągało mi dzianinę przy obrzucaniu zapasów na szew, więc nie są najpiękniejsze; kupię chyba lamówkę i je obszyję, żeby lepiej wyglądały...). Z tego wszystkiego złamałam igłę. No cóż, zawsze są jakieś ofiary, gdy powstają rzeczy wspaniałe, prawdaż?

I oto kardigan oversize gotowy.

Najgorzej chyba wyszły rękawy, bo wydaje mi się, że nie są równe. Ale sza, może nikt nie zauważy... ;)

A tu kardigan od tyłu. Ależ mi się podoba! :D

Szyłam rozmiar 34/36. Wydaje mi się, że jest na mnie over-oversize, ale nie wygląda najgorzej. Kupię wielką agrafkę albo będę nosić do niego pasek w talii. Innymi słowy, ciuch na wiele wyjść!